Eendagsreis Charleroi - 31 augustus 2013

Na wat kleine perikelen om de juiste standplaats voor de wagen aan de Expoparking te vinden stapten we richting Place Charles-II waar we een afspraak hadden in cafetaria Piccolo Bar en waar we onze gids Marie-Louise ontmoetten.

Onze gids had Vlaamse roots en was 30 jaar geleden naar Charleroi uitgeweken. Ze had les gegeven aan het het jezuïetencollege du Sacré Coeur. Na een heerlijk ontbijt met helemaal naar Frans deeg geurende croissants ging het richting stadhuis en Christoffelkerk. Beide zijn gesitueerd rond het centrale plein met uitbundige fonteinen van de stad.
Daar er verschillende huwelijksceremonies in het stadhuis aan de gang waren konden we niet alle zalen bezichtigen. Het stadhuis is opgetrokken in de typische art-decostijl die de periode na de eerste wereldoorlog kenmerkte . Het is een immens gebouw met 2 verdiepingen en een Belforttoren die 70m boven de stad rijst. Het belfort is geklasseerd als Unesco-werelderfgoed. De zalen en de inkomhal met 3 grote poorten stralen een grandeur uit en de glasramen en kristallen luchters leggen de link met de glasindustrie van deze stad. In het voormalige bureau van het college konden we kennis maken met de portretten van de bestuurders van Charleroi. Voor de fusie in 1977 waren de burgemeesters van liberale strekking. Daarna van socialistische wegens de grote achterban van deze partij in de opgenomen randgemeenten.
De Christoffelkerk werd uitgebreid op een bestaande kerk om het aantal gelovigen - na de toestroom van gastarbeiders - te kunnen opvangen. Ook was het een belofte van burgemeester J. Tirou om deze kerk te bouwen nadat enkele dagen voor de Bevrijding in 1944 Rexisten een twintigtal gijzelaars hadden vermoord waaronder de deken van Charleroi. Het bouwwerk heeft Byzantijnse architecturale kenmerken. Opmerkelijk was de schitterende met bladgoud afgewerkte mozaïek die praktisch één zijvleugel van de kerk besloeg.
Vervolgens deden we een wandeling door de stad waar we langs art-nouveauhuizen kuierden. Onze gids stopte tevens bij enkele markante plaatsen, zoals Athenée Royal Vauban, de bibliotheek, Trésignies kazerne, een standbeeld van stripfiguur Lucky Luke, wetenschapspark ... het gaf een impressie van de evolutie en dynamiek die deze stad doormaakt.
's Middags namen we een kleine lunch met broodjes in dezelfde bar terwijl onze gids ons even verliet.
In de namiddag gingen we met eigen vervoer een kleine 8 kilometer zuidwaarts naar Le bois du Casier in Marcinelle – tevens werelderfgoed van Unesco. Deze volledig gerenoveerde mijnsite herbergt het museum ter nagedachtenis van de slachtoffers van de mijnramp van 8 augustus 1956. Bij deze ramp lieten 262 mijnwerkers van zeer diverse nationaliteiten het leven en werd Marcinelle voor altijd een schrijnend begrip voor mensonwaardige werkomstandigheden uit de Belgische industriële geschiedenis.
In het cafetaria aldaar stelde onze gids voor het op enkele honderden meter daar vandaan gelegen kerkhof te bezoeken om het graf van één van onze grootste wiskundigen en bedenker van de Big-Bang-theorie – Lemaître – op te gaan zoeken. Spijtig kon ze het graf niet meer situeren. Aan de uitgang van het kerkhof stonden we even stil bij het graf van Jules Destree, bekend voorvechter in de strijd voor arbeidersrechten, die samen met zijn mannelijke levensgezel hier te rusten ligt.
Naast het memoriaal museum ligt tevens een interessant museum over de industriële evolutie die in de regio kenmerkte. De grote spelers op de markt van chemie en elektriciteit zoals Solvay en Acec hebben hier duidelijk hun stempel op deze streek gedrukt. Naast dit museum van industriële archeologie is er nog een museum waar de glasvervaardiging door de eeuwen heen wordt tentoongesteld. Je vindt er een unieke verzameling uit de geschiedenis van de glaskunst en -industrie van de oudheid tot de meest moderne creaties.
De goed gevulde dag werd afgesloten met een etentje in het bij de mijnsite gelegen – “La Taverne du Casier”. De rijk gevulde borden contrasteerden met de eenvoudige inrichting. Het was er gemoedelijk en iedereen keerde tevreden huiswaarts.
Ik vermoed dat de opzet om een stad die niet dadelijk als toeristische trekpleister gekenmerkt is onder de aandacht te brengen toch wel geslaagd was.
Een overzicht van beelden vind u hier.