Overlijden Guy Hermans

		Naam:	de heer Guy Hermans
		Gemeente:	Diepenbeek
		Geboortedatum:	13/12/1941
		Geboren te:	Hasselt
		Sterfdatum:	29/12/2008

Van ons aards bestaan blijft alleen dat over wat het in het hart van de anderen achterlaat. Teilhard de Chardin
Guy HERMANS
echtgenoot van mevrouw
Annemarie NEVEN
Landbouwingenieur Oud-directeur LIMELCO NV
Schatbewaarder kerkfabriek Sint-Servaas Diepenbeek
Lid van meerdere verenigingen

Geboren in Hasselt op 13 december 1941 en aldaar in familiekring godvruchtig overleden in het Virga Jesseziekenhuis op 29 december 2008, gesterkt door het sacrament der zieken.
Dit melden u met diepe droefheid:
Annemarie NEVEN zijn echtgenote

Karel HERMANS
Martin en Greet CLEUREN-HERMANS
Ann-Sofie
Pieter-Jan

Bert en Ann HERMANS-HENDRIKX
Lore
Robbe
zijn kinderen en kleinkinderen

Zijn broer, zus, schoonbroers, schoonzussen, neven en nichten.

De families HERMANS, WIJSMANS, NEVEN en COENEGRACHTS.

Afscheidswoord door Willy Kwanten ter gelegenheid van de uitvaartplechtigheid van Guy Hermans.

"Eerbetoon aan een verdienstelijk collega"

Annemarie, kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden, kennissen,collega’s,

Zijn geboorte in december 1941, in volle oorlog, in een uitgesproken landelijk milieu, vormden de voedingsbodem voor het jonge leven van Guy. Hij groeide op in een mooi en veilig gezin, maar leerde er ook hard te werken, creatief te zijn en vooral door te zetten, om de moeilijke, naoorlogse tijd door te komen.
Het grote verantwoordelijkheidsgevoel en de inzet voor anderen, hetgeen Guy kenmerkte, is allicht toen ontstaan. Zijn sterke persoonlijkheid, met een scherp inzicht in de medemens en diens gedrag, weten wat werken is en kunnen doorzetten, dat waren de ingrediënten die zijn leven verder richting zouden geven.

In 1966 behaalde Guy het diploma van landbouwingenieur aan de Gentse universiteit. Met deze bijzondere kennis, gekoppeld aan de reeds genoemde karaktertrekken, was hij klaar voor het echte werk.

In deze omstandigheden leerde ik Guy, als een warme collega, kennen. Hij werd directeur van de melkerij St.- Servatius Diepenbeek en ik van St.-Isidorus St.-Huibrechts Lille. Twee enthousiaste idealisten in goeden doen: Guy raakte niet uitgepraat over zijn uitstekende boterproductie en ik vulde aan met de kennis over de Lilse kaas. Prachtige herinneringen.

Algauw moesten wij helaas ontdekken dat productkennis niet volstond om de toenmalige zuivelindustrie, gekenmerkt door boter- en andere bergen, overeind te houden, laat staan een toekomst te garanderen. De Limburgse zuivelindustrie sputterde. Een fusie met SV Lilac werd noodzaak.
Geen evidentie; allerlei secundaire belangen en de toenemende invloed van Europa, spelen een afremmende rol. Een aaneenschakeling van bestuurswisselingen en van crisismanagers, doet het tij niet keren.
Onze Guy nochtans, laat het geharrewar aan de top, aan zich voorbij gaan. Hij concentreert zich bewust op de productie en op zijn medewerkers. Hij kent elkeen in het bedrijf, maar ook elke kraan en elke schakelaar, hij werkt met het hoofd en steekt ook letterlijk de handen uit de mouwen.
Vernieuwing en productontwikkeling worden zijn slogans. Vanuit zijn scherp inzicht weet hij, dat medewerking en inzet van zijn personeel, onontbeerlijk zijn. Zijn technische kennis en praktische ingesteldheid, slaat aan op de werkvloer en Guy geniet van onvoorwaardelijke medewerking. Hij wordt op handen gedragen.

Meer dan vijf jaar duurt het vooraleer de storm aan de top wat gaat liggen en men eindelijk Guy Hermans herontdekt, de man die het bedrijf op zijn manier, op een haalbaar, toekomst gericht spoor, heeft gezet. Dan toch een vleugje van zuurverdiende erkenning?
Guy deed het, hij zette door en legde positieve resultaten voor.
Nog was de strijd niet gestreden. De zuivel in België en daarbuiten, onderging een ongekende overname- en sluitingsrage. 1993 werd uitermate moeilijk met een ingrijpende reorganisatie als gevolg, maar “de boer hij ploegde voort” en gaf het bedrijf opnieuw een positieve wending. Het werd aantrekkelijk genoeg voor een nieuwe partner: Konings Zonhoven nam over. Guy zette zich weer in met volle kracht en Limelco groeide uit tot een waar succesverhaal.

Postuum hulde brengen aan een bijzonder mens is een ultieme kans om waardering, bewondering en dankbaarheid uit te spreken. Toch hadden wij dit liever in levende lijve gedaan, bijvoorbeeld tijdens een gezellige samenkomst van de Limburgse Vriendenkring van Landbouwingenieurs, waar Guy zo graag vertoefde. Wij denken nog levendig terug aan de vele, gezellige zuurmoes-avonden, en ook de reis door de Luxemburgse wijnstreek.
De kans om de man eens welverdiend in de bloemen te zetten of anders gezegd: het echte paard zijn welverdiende haver te geven, hebben we gemist. Wij kunnen het helaas niet meer meemaken dat Guy, een dergelijk eerbetoon in alle bescheidenheid, met een kwinkslag en met zijn gekende gulle lach, zou wegzwaaien en zeggen dat het niet meer was dan zijn plicht.

Door de niet aflatende inzet, voor zijn bedrijf en zijn mensen, miste Guy veel op persoonlijk vlak. Deze achterstand zoveel mogelijk goed maken was zijn doel de dag dat hij met pensioen ging. Dicht bij Annemarie zijn, en haar genegenheid geven in ruil voor haar onvoorwaardelijke steun tijdens zijn gehele loopbaan, overleggen met de kinderen als volwassen moderne mensen, volop opa zijn, het meest nobele deel van de carrière van een man, met schapen en dieren bezig zijn en de omgeving opknappen. Het is maar een greep uit de voorgenomen activiteiten in het vooruitzicht op een welverdiend, rustiger leven.
Het mag niet zijn, de dood is zo brutaal en meedogenloos, in dit geval zelfs onrechtvaardig. Mogen wij dan niet opstandig zijn, of ons verzetten? Er ons bij neerleggen is zo moeilijk. 40 jaar opofferen en amper enkele jaren genieten van het echte leven. Een heel leven vechten op de barricade, met talrijke overwinningen, maar de laatste slag verliezen, dit kan toch niet.
Guy we gaan U ontzettend missen. We beloven U, te proberen, voort te leven met al het positieve en de mooie herinneringen. Zo zullen op de eerste plaats, Uw liefhebbende echtgenote, Uw kinderen en kleinkinderen, maar ook wij, Uw dankbare collega’s, voor altijd met U kunnen samenzijn.
Guy, rust nu maar eens goed uit in volle vrede.